Op een houtje bijten

De geschiedenis van een wespennest begint in feite in de herfst van het jaar, voorafgaand aan de bouw. De jonge koninginnen verlaten in het najaar het nest waarin ze opgegroeid zijn, paren en zoeken een schuilplaats voor de winter in holle bomen, op zolders en onder afdakjes. de koningin houdt zich met haar kaken vast aan de vezels van eeen ruwe balk of iets dergelijks en blijft daar gedurende 6 of 7 maanden onbeweeglijk hangen. Laat in het voorjaar komt de koningin weer te voorschijn en gaat op zoek naar een spleet in de grond of een oud muizeholletje onder boomwortels. Als ze een geschikt holletje gevonden heeft, graaft ze dit verder met haar kaken uit tot een holte, waarin het nest gebouwd kan worden. Als bouwmateriaal voor het nest gebruikt de koningin houtvezels, die ze van een paaltje van een hek of een oude boom afknaagt. De houtvezels worden fijngekauwd en met speeksel vermengd. Tijdens de bouw zien we de koningin regelmatig naar de nestholte vliegen met een balletje fijngekauwde houtvezels dat bovenin de nestholte aan de wortels van een boom of struik wordt vastgeplakt, waar het verhardt tot een soort papier of karton. Als een voldoende stevige aanhechting is gemaakt, wordt daaraan een steel gemaakt. Daaraan maakt de koningin een raat van enkele zeshoekige cellen, die aan de onderkant open zijn. De koningin legt vervolgens in elke cel een ei en bouwt om deze eerste raat een papieren omhulsel zo groot als een pingpongbal, met een opening aan de onderzijde.