Vroege...

De vroege glazenmaker (Aeshna isoceles) is een libellensoort uit de familie van de glazenmakers (Aeshnidae), onderorde echte libellen (Anisoptera). Het is een oranjebruine glazenmaker met opvallend groene ogen. De soort is vrij zeldzaam, maar wordt sinds 2000 algemener. Het is een mobiele soort, waarvan regelmatig zwervers worden aangetroffen.
Uiterlijke kenmerken: De grondkleur van het achterlijf en borststuk van de vroege glazenmaker is oranjebruin. Het achterlijf heeft fijne zwarte lijnen, maar geen mozaïekpatroon van lichte vlekjes, zoals bij andere glazenmakers. De bovenzijde van segment 2 toont een citroengele spijkervormige vlek. De ogen zijn opvallend smaragdgroen (bij uitgekleurde dieren). De zijkant van het borststuk heeft twee gele banden. Schouderstrepen zijn afwezig. De vleugels zijn helder, met op de basis van de achtervleugels een oranje vlek, die vooral duidelijk is bij het mannetje. Verder zijn er geen noemenswaardige verschillen in tekening tussen mannetje en vrouwtje.
De lichaamslengte van volwassen dieren ligt tussen 62 en 66 millimeter. De larve is vrij groot en breed voor een glazenmaker: 38-40 mm.
Vliegtijd: De vroege glazenmaker behoort samen met de glassnijder tot de vroegst vliegende glazenmakers. In warme jaren kunnen eind april de eerste imago’s al rondvliegen. De laatste imago’s worden doorgaans eind augustus gezien. De hoofdvliegtijd loopt van eind mei tot half juli.
Gedrag en voortplanting: De levenscyclus is een of twee jaar. De (eerste) winter wordt doorgebracht als larve, in plaats van als ei zoals bij de meeste andere glazenmakers. De larven leven tussen ondergedoken waterplanten en uit het water stekende planten in de oeverzone. Het uitsluipen gebeurt vanaf eind april tot eind juli, met een piek in de tweede helft van mei en de eerste van juni. Jonge imago’s kunnen ver van het water jagend worden aangetroffen, bijvoorbeeld langs bosranden. Ook in open rietland kunnen veel jagende imago’s worden aangetroffen. Eitjes worden solitair door het vrouwtje afgezet in levende en dode plantendelen.
Habitat: De vroege glazenmaker komt vooral voor in schone stilstaande wateren met een goed ontwikkelde verlandingsvegetatie en oevervegetatie. Soms ook bij vegetatierijke kanalen of traag stromende beken. De soort heeft een voorkeur voor laagveenmoerassen en plassen met vergelijkbare vegetatie en een redelijke tot goede waterkwaliteit. De soort komt ook voor bij mesotrofe vennen. De combinatie van hoge, deels in het water staande oeverplanten en ondergedoken planten, al dan niet met drijfbladeren, lijkt een voorwaarde voor vestiging. Voortplanting vindt vooral plaats in laagveenmoeras met velden van krabbescheer en structuurrijke rietkragen, en in ondiepe, beschutte en onbeschaduwde poelen. Sinds 2002 blijkt de vroege glazenmaker ook biotopen te kunnen koloniseren die voorheen ongeschikt waren, zoals stadsparken en duinplassen. De soort kan hierbij profiteren van de klimaatverandering maar zeker ook van de verbeterde waterkwaliteit.