Afscheid...

Op sommige vakantielocaties valt het mij zwaar om afscheid te nemen. Deze is er dus duidelijk een van. Op de laatste avond toch nog even de wandeling gemaakt naar een van je favoriete plekjes en genieten van het uitzicht en de oorverdovende stilte, slechts onderbroken door de laatste schrille schreeuw van een buizerd en de vroege roep van de bosuil. Daarna met een beetje melancholisch gevoel terugwandelen naar de auto waarbij je pad gekruist wordt door een uit de bosrand wisselend roedeltje kaalwild, zo te zien hetzelfde roedel met laat kalf van een aantal dagen terug en natuurlijk al veel te donker om nog een foto te nemen.
Bij de parkeerplaats aangekomen natuurlijk nog even treuzelen met instappen en een paar extra teugen boslucht, en net voordat je instapt... was dat niet een verre burl van het plaatshert???