Met gelijke munt

Er was eens een waterrijk land vol wilde bloemen, zoemende insecten, fluitende vogels en heerlijk geurende bossen.
Op een dag raakte dit land gehuld in een verstikkende laag plastic en zware nieuwe munten zorgden voor een platgedrukt gevoel.
Mensen wilden steeds meer, maar werden alleen maar minder vrolijk. Overal verdwenen bloemen en uit de bossen kwam het ronkende geluid van brullende machines, schoten weerklonken op velden en langs wegen.
De insecten en vogels verdwenen, maar de heimwee naar vogelgeluiden werd zo sterk dat met alle opgenomen geluiden een landelijke dag vol gratis vogelconcerten georganiseerd werd.
En het was vreemd, op de terugweg naar huis verschenen overal in de bermen prachtige bloemen.
Insecten vlogen af en aan.
Mensen bleven staan in een wolk van heerlijke dennengeur en toen gebeurde het wonder: overal vandaan kwamen vogels aangevlogen om een onvergetelijk openluchtconcert te geven.
De mensen waren door het dolle heen van blijdschap.
Door de invoering van plasticbelasting en kogelregistratie werden plastic en kogels steeds meer gezien als een loden last en verdween de animo als bij toverslag.
Hierdoor veranderde de verzuurde vacuumgezogen lucht in de harten van de mensen in een ongekende frisheid, de mensen werden vriendelijker en zagen meer en meer.
Alle gif voor het verdelgen van dieren en onkruid werd streng verboden, kapvergunningen werden uitzondering inplaats van regel.
Langzaam maar zeker kwam alles in balans.
Betalen ging niet meer via de zware munten, maar volgens een puntenstelsel en zo is het gekomen dat alle talenten van de hele bevolking tot ontplooiing kwamen.
Niets en niemand kwam iets tekort,
het land werd het paradijs zoals het bedoeld was en werd hiermee een lichtend voorbeeld voor andere landen en zo werd op een dag het top klimaat beklonken met grote kannen en kruiken vol koel helder water...