Zwarte ruiter, vroege ochtend mist.

Vanmorgen aan het ontbijt, de radio staat aan en hoor ik tijdens de uitzending op de achtergrond een reportage over vogels en natuurfilms. Even later ging het gesprek over; dat in een natuurfilm vele top fragmenten achter elkaar worden geplakt om de kijkers te boeien en optimaal de natuur te “consumeren”. In de praktijk zal het jaren duren om al die momenten waar te nemen. Door vele natuurfilms voor te schotelen aan de jeugd zou de jeugd natuur moe worden gemaakt, en geen zin hebben om het “buiten daar gebeurt het!” te ontdekken?. Deze foto (Claude Monet achtige stijl, iets wat wazige beeld en kleuren) is gemaakt op een vroege mistige morgen in oktober, in mijn geliefd natuurgebied. Vertrok van huis in een dichte mist, aan gekomen ter plaatse pak ik gelijk m’n verrekijker en speur stelselmatig de grote plas af. Een aantal water minnende vogels op de voorgrond kan ik in de mist herkennen; foeragerende blauwe reiger, voorbij zwemmend; wilde eend, krakeend, ook een wintertaling met het room gele driehoekje aan het eind van zijn staart, meerkoeten en duikende dodaars. Terwijl de tijd voorbij tikt en de ijle mist oplost en dunner word door opwarming van de morgenzon, opeens zie ik achter op de plas twee grijze schimmen met rode lage poten “steltlopers” stel ik vast. Leigrijs van boven, gespikkeld met wit, (bleek in helder licht) van onderen. Lange snavel, richting snavelpunt iets naar beneden gebogen. Boven en onder zwart, de ondersnavel is aan de basis rood. De vogel heeft ook een oogstreep; wit, en zwart vanaf de snavel voorbij over het oog. ZWARTE RUITER stel ik vast, natuurlijk! twee doortrekkers, al foeragerend van plas naar plas richting zuid. Dit sfeervolle moment van deze twee steltlopers voor het binnenland een mooie waarneming op een vroege herfstige mistige morgen, plak ik vast aan de vele andere natuurmomenten die ik heb beleeft, en save de foto op de harde schijf.