Edelhert

Het Edelhert heeft in de zomer een roodbruine vacht (de soort wordt ook wel roodwild genoemd) die in de winter grijsachtig bruin is. Het winterhaar bevat luchtcellen en heeft daardoor een goed isolerende werking. De buikzijde is wit en het staartstuk (ook wel spiegel genoemd) heeft lange haren en is wit tot roomkleurig. Van september tot december krijgt het edelhert zijn wintervacht en vanaf mei tot augustus de zomervacht. De rui (verharing in het voorjaar) begint bij de kop, de poten en het voorlijf. Het mannetje heeft in de herfst manen en een verdikte hals. Jonge dieren hebben een gevlekte, bruine vacht. Het edelhert heeft grote oren die van binnen behaard zijn, grote donkere ogen en een spitse snuit met donkere neus.

Het mannetje (hert) heeft een gewei. Als een mannetje zeven maanden oud is, beginnen de rozestokken (beginselen van het gewei) te ontwikkelen. En als het dier een jaar oud is, zijn de rozenstokken volgroeid en begint de groei van het eerste gewei. Het eerste gewei van het jonge hert is meestal een spiesgewei, daarna wordt het gewei elk jaar groter en zwaarder met meer vertakkingen, ook wel enden genoemd. Een volgroeid gewei heeft meestal meer dan acht maar maximaal 13 enden. Bij voedselgebrek of andere problemen komt het voor dat een gewei in het volgende jaar niet groter is of dat het onregelmatig gevormd is. En bij mannetjes ouder dan 12 jaar wordt het gewei vaak weer kleiner.

Elke nawinter wordt het gewei afgeworpen waarna meteen de groei van een nieuw gewei begint. Dit is rond juli voltooid en hard. In augustus verwijderen de mannetjes de basthuid (fluweelachtige huid) door deze langs takken en boomstammen te schuren en daarna is het gewei gevoelloos. De ontwikkeling van het gewei is sterk afhankelijk van kalkarme of kalkrijke gebieden.
Zoogdier Vereniging.