Kees Moeliker: Zaadverspilling

De kranten stonden er afgelopen week vol mee: ‘De mens zal niet ouder worden dan 115 jaar’. Deze wijsheid is gebaseerd op een onderzoek dat drie Amerikaanse verouderingsbiologen wereldkundig maakten in het toonaangevende wetenschappelijke tijdschrift Nature. Helaas bleek het onderzoek getalsmatig te rammelen en werd de geclaimde ‘rem op de onsterfelijkheid’ als ongefundeerd terzijde geschoven. Ik zeg met nadruk helaas, want ik vond het wel een geruststellende gedachte dat we een maximale levensduur hebben. Toevallig precies vandaag heb ik de leeftijd van 56 bereikt, en dat zou betekenen dat ik nu in het ideale geval op de helft ben. Afgezien van het ongemak dat ik er ’s nachts uit moet om te plassen en aan mijn multifocale bril merk ik nog niks van de aftakeling. Ik ga voor die 115 jaar, maar meer ook niet.

Onsterfelijkheid zou ook een ramp voor onze planeet zijn en gezien onze formidabele voorplantingscapaciteit volstrekt nutteloos. Neem Moulay Ismael de Bloeddorstige, de Keizer van Marokko, die tussen 1672 en 1727 - in tweeëndertig vruchtbare jaren - 1171 kinderen verwekte. Het is laatst nog eens nagerekend en het kan: met in al die jaren slechts één keer per dag seks en een harem van niet meer dan 65 vrouwen. Zelf heb ik tussen mijn 36e en 51e levensjaar drie nakomelingen aan de wereldbevolking toegevoegd, en in verre warme landen wordt ik nog wel eens met papi, papi nageroepen. Verder dan dat schop ik het niet.

In het gewervelde dierenrijk is er zeker een die de prestatie van Moulay Ismael benadert: de oeroude reuzenschildpad Diego. Hij zorgde er eigenhandig voor dat zijn soort (Chelonoidis hoodensis) niet uitstierf. Toen er nog maar twaalf vrouwtjes en twee uitgebluste mannetjes over waren, neukte hij zich suf. Van de 2000 die er nu weer zijn, is hij van 800 de vader. Dat is veertig procent.

Het gaat ook weleens mis. Neem een andere Galapagosschildpad (Chelonoidis nigra) die gedurende het grootste deel van de vorige eeuw in eenzaamheid in een krater op het eiland Pinzon leefde. Hij probeerde zijn leven lang nageslacht te verwekken bij een schildpadvormig rotsblok. Het arme dier kreeg de bijnaam Onan - naar de zaadverspiller uit het Bijbelboek Genesis (38: 9). Gelukkig dat wij altijd kunnen terugvallen op miljarden medemensen of op de opblaaspop.